Ένα βραβείο ποίησης για το Λύκειο Χορτιάτη
Η λογοτεχνική πένα των νεαρών ποιητών και διηγηματογράφων, μαθητών των Λυκείων της Θεσσαλονίκης είχε την τιμητική της το απόγευμα της Τρίτης 2 Μαΐου στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης. Εκεί πραγματοποιήθηκε ο 7ος Μαραθώνιος Δημιουργικής Ανάγνωσης και διάβασαν τα έργα τους οι μαθητές που συμμετείχαν στον Διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής του 2ου Πρότυπου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης "Λευκός Πύργος" με θέμα "Έρωτας ήρωας". Ανάμεσά τους η μαθήτρια του Λυκείου Χορτιάτη, Εύη Γκαντίνα, η οποία τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο ποίησης.
Η συντακτική ομάδα του Γυάλινου κόσμου συγχαίρει την Εύη για τη διάκριση αυτή και της εύχεται να έχει πάντα επιτυχίες και να συνεχίσει να εκφράζεται με τον μαγικό τρόπο της ποίησης! Η εφημερίδα μας δημοσιεύει παρακάτω το βραβευμένο ποίημα που η ίδια ευγενικά μας παραχώρησε.
Ερωτεύεσαι φοβισμένος. Τρέμεις κάθε παλιό σου πόνο, ό,τι καραδοκεί στα έγκατα της ψυχής σου, μην τολμήσει και σε ξαναβρεί. Βλέμμα στο βλέμμα, τα μάτια γυαλιστερά, κοκκινωπά, τα ομορφότερα ματιά που έχεις αντικρύσει.
Ο ήλιος τα τρυπάει, ολόκληρες πόλεις, τα καρφώνει αλύπητα στη μνήμη σου.
Στα μάγουλα στέκεται χρυσός. Τα πιο λαμπερά μάγουλα, το πιο απαλό δέρμα.
Κάτι υπεράνθρωπο, σχεδόν θεϊκό. Κάτι που ενώνει τους ανθρώπους από το στομάχι.
Και η ευωδιά, κροταφική. Αυτή που νικάει κάθε άρωμα, βεβηλώνει κάθε αξιοπρέπεια. Σε λεηλατεί, ηττάσαι.
Είναι πλάσμα, μάζα φωτιάς, τέλεια ανάμειξη ψυχών, άπιαστο, εκτυφλωτικό ζεστό. Των αρχαίων φιλοσόφων τέλειο.
Τέλειο.
Μα πώς δεν φοβάται; Πώς μιλάει με τρυφερότητα, πώς σε εκθειάζει; Πώς τολμάει;
Σου κόβονται τα πόδια, κάτι σου σκάβει την καρδιά. Ξεθάβει ξεχασμένα δάκρυα. Σείεται ο κόσμος σου από ηρεμία.
Πώς γίνεται να μην μπορώ να ξεριζώσω την ναυτία από τα έντερά μου; Πάντα θα προσπαθώ με θάρρος να φτιάξω τα σπασμένα.
Τι πράξη ηρωική… Δίχως όρια να αγαπάς.
Εύη Γκαντίνα