«Διαδίκτυο: Απειλή ή χρήσιμο μέσο;»

Tου Γιώργου Δούκα

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα παρακολουθήσαμε στις 9 Μαΐου στην αίθουσα τελετών του σχολείου.

Συγκεκριμένα, μετά από πρωτοβουλία του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του ΓΕ.Λ. Χορτιάτη πραγματοποιήθηκε εκδήλωση, στην οποία παρουσιάστηκαν θέματα σχετικά με την πρόληψη και αντιμετώπιση των κινδύνων που ελλοχεύουν στο διαδίκτυο. Στο πλαίσιό της οι μαθητές και οι μαθήτριες είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με τον ψυχολόγο της Ελληνικής Αστυνομίας κ. Αθανάσιο Κανάκη για θέματα διαδικτυακού εκφοβισμού.

Αρχικά, ο ομιλητής συστήθηκε στο ακροατήριο, τόνισε τη χρησιμότητα, την αναγκαιότητα, αλλά και την επικινδυνότητα του διαδικτύου και αναφέρθηκε στην επίδρασή του στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι παρακολουθούσαν προσεκτικά τις διαφάνειες παρουσιάσεων και το εκπαιδευτικό οπτικοακουστικό υλικό και συμμετείχαν ενεργά στον διάλογο που ακολούθησε. Τα ερωτήματα που κυριάρχησαν αφορούσαν την προστασία των προσωπικών δεδομένων και το πώς μπορεί ο πολίτης να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο της κλοπής των χρημάτων του από τους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Όσον αφορά την έκθεση παλιών επικίνδυνων περιστατικών και φωτογραφιών που σχετίζονται με τα προβλήματα στον κυβερνοχώρο, αυτή υπήρξε δραματική, αλλά αντικειμενική και αφύπνισε όλους τους μαθητές, με απώτερο σκοπό την κινητοποίηση της προσοχής τους.

Μάλιστα, προκειμένου τα μηνύματα της εκδήλωσης να μεταδοθούν με άμεσο τρόπο, δραματοποιήθηκαν κάποια συμβάντα: έγινε αναπαράσταση του ρόλου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από δυο εθελοντές μαθητές, οι οποίοι ενσάρκωσαν την αλγοριθμική επικίνδυνη επίδραση του «Instagram» στη ζωή του ανθρώπου. Οι ίδιοι, δηλαδή, αντικατέστησαν τα διαδικτυακά μηνύματα με κομμάτια χαρτιού και τόνισαν τη λειτουργία του μεσάζοντα ανθρώπου-Instagram.

Προσωπικά, πιστεύω πως ήταν μία εξαιρετική εμπειρία, καθώς ο ομιλητής «κέρδισε» αμέσως το ακροατήριό του! Πέρα από το γεγονός ότι είναι ένας εξειδικευμένος επαγγελματίας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, το ύφος του ήταν οικείο, χρησιμοποιούσε παραστατικές εκφράσεις που άγγιξαν συναισθηματικά τους μαθητές, ήταν πρόθυμος να ακούσει τα παιδιά και να αναπτύξει μαζί τους ουσιαστική συζήτηση.

Όσα ειπώθηκαν κέντρισαν το ενδιαφέρον μας και παράλληλα μάς πρόσφεραν γνώσεις, ευαισθητοποιώντας και κινητοποιώντας μας, ώστε να είμαστε πιο προσεκτικοί στον αχαρτογράφητο ψηφιακό κόσμο.