(της Γεωργίας Κουμάνη)
Πριν από λίγο καιρό στο πλαίσιο του προγράμματος της Βουλής των Εφήβων, το οποίο
φέτος πραγματεύεται το θέμα της βίας, παρακολουθήσαμε στη Μονή Λαζαριστών, στη
Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος τη θεατρική
παράσταση «Ο μπαμπάς ο Πόλεμος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μία καυστική σάτιρα
σχετικά με το επίκαιρο θέμα του πολέμου.
Φράσεις από την παράσταση:
«Είτε η ανθρωπότητα θα τελειώσει τους πολέμους, είτε οι πόλεμοι θα τελειώσουν την
ανθρωπότητα».
«Η τρομοκρατία είναι ο πόλεμος των φτωχών και ο πόλεμος η τρομοκρατία των
πλουσίων».
«Στον πόλεμο οι ηγέτες κερδίζουν πότε πότε, ο λαός ποτέ».
Υπόθεση:
Το έργο είναι βαθιά πολιτικό με κωμικό μανδύα, καθώς συσχετίζει την οικονομική
ανάπτυξη με τον πόλεμο. Η υπόθεση διαδραματίζεται στη Ρόδο το 305 π.Χ. Το νησί
αποτελεί το απόλυτο τουριστικό θέρετρο, με τις εγκαταστάσεις και τις παρεχόμενες
υπηρεσίες να αυξάνονται συνεχώς. Όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά. Οι ιδιοκτήτες και οι κάτοικοι επωφελούνται όσο αυξάνονται οι επισκέπτες, μέχρι που η κατάσταση ανατρέπεται: Η Ρόδος γίνεται στόχος και αποκτά μεγάλη στρατηγική σημασία από
κατακτητές και συγκεκριμένα από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή. Έτσι, οι κάτοικοι μετά από την αρχική τους άρνηση να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και την πολιτική
ουδετερότητα που διατηρούσαν τόσα χρόνια, χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέσο υπάρχει στη διάθεσή τους, για να εμποδίσουν την πολιορκία του τόπου τους.
Το έργο χωρίζεται σε έξι σκηνές και τα κύρια πρόσωπα του έργου είναι οι Ροδίτες, οι
Μακεδόνες και οι παραθεριστές.
Σχολιασμός του έργου:
Ο θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση την
μακεδονική εισβολή το 305 π.Χ. στη Ρόδο, δημιουργεί ένα έργο πολιτικό και φιλοσοφικό. Με τον δικό του τρόπο τοποθετείται πάνω στο θέμα του πολέμου. Η σάτιρα και το χιούμορ επικρατούν στην παράσταση και μέσα από αυτά φανερώνονται ο εκμηδενισμός της αξιοπρέπειας και κάθε άλλης μορφής αξιών και αρχών. Ο συγγραφέας παρουσιάζει το έσχατο σημείο όπου φτάνει ο άνθρωπος, ώστε να επωφεληθεί από οποιαδήποτε κατάσταση. Το έργο φανερώνει τη μεγαλομανία του ανθρώπου, τη δίψα του για δόξα, την εμπορευματοποίηση και τη θυσία όλων των ηθικών αρχών στον βωμό του κέρδους. Με τη χρήση πολλών αλληγοριών, συμβολισμών και σατιρικών διαλόγων, γίνονται ξεκάθαρα όλα τα μηνύματα που επιθυμεί ο συγγραφέας να περάσει στο κοινό. Το θέμα, ο πόλεμος, είναι τόσο σοβαρό, ωστόσο ο συγγραφέας καταφέρνει με έναν ευφυή τρόπο να παρουσιάσει την αντιπολεμική του ανησυχία με χιούμορ. Το έργο παρά τον καιρό που έχει περάσει από
τη συγγραφή του, παραμένει επίκαιρο, φανερώνοντας τη μεγάλη διαχρονικότητά του και το γεγονός ότι οι πόλεμοι και η βία δεν αφορούν μόνο στο παρελθόν!
Συντελεστές
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Σκηνικά - Σχεδιασμός φωτισμών: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη, Κοστούμια: Σοφία Τσιριγώτη, Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης, Κίνηση: Αναστασία Κελέση, Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου, Βοηθός σκηνοθέτης - εκμάθηση tae kwon do: Γιάννης Τσεμπερλίδης, Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Μαρία Όσσα, Βοηθός σκηνογράφου: Κατερίνα Μπούσια-Αλεξάκη, Οδηγός σκηνής: Πέτρος Κοκόζης, Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη
Παίζουν: Πάρης Αλεξανδρόπουλος (Φρίξος), Χαρά Γιώτα (Ουρανία), Δημήτρης
Διακοσάββας (Φιλόξενος), Άννα Ευθυμίου (Λάμια), Αλέξανδρος Ζαφειριάδης (Άγνωστος έμπορος όπλων, Χιλίαρχος), Πάνος Καμμένος (Καλλικράτης), Κωνσταντίνος Καπελλίδης (Δίδυμος), Νίκος Καπέλιος (Πάμφιλος), Δημήτρης Καρτόκης (Χάρης ο Λίνδιος), Άννα Λουϊζίδη (Κορνηλία, κόρη του Λούκιου), Νίκος Μήλιας (Νεοκλής), Δημήτρης
Μορφακίδης (Ευελπίδης), Χρυσή Μπαχτσεβάνη (Βουτία), Ορέστης
Παλιαδέλης (Δημήτριος), Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Μέντης), Στέφανος
Πίττας (Δημάδης), Θανάσης Ρέστας (Πυθίας), Σπύρος Σιδέρης (Λούκιος Τερέντιος
Πίκουλος), Κωνσταντίνος Χειλάς (Δίδυμος), Γλυκερία Ψαρρού (Ποππαία, κόρη του
Λούκιου)
Συμμετέχουν επίσης: Χρήστος Γκρόζος, Ηλέκτρα Καζάκου, Νίκος Μανωλάς, Βασίλης Μπόγδανος, Στέλλα Παπανικολάου, Ελίζα Χαραλαμπογιάννη (Παραθεριστές, Φρουροί, Αιχμάλωτοι, Ροδίτες), Δέσποινα Ντικούλη (Ειρήνη)
Λίγα λόγια για τον δημιουργό: (πηγή:www.Kambanellis.gr)
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1921 στη Νάξο. Ο πατέρας του ήταν ο Στέφανος Καμπανέλλης, με καταγωγή από τη Χίο, ενώ η μητέρα του ήταν η Κατερίνα Λάσκαρη με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε το 1935 στην Αθήνα, όπου εκείνος σπούδαζε τεχνικό σχέδιο, ενώ παράλληλα εργαζόταν. Το 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε για τρία χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν, μέχρι να απελευθερωθεί το 1945 από τις Συμμαχικές Δυνάμεις. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, κι αφού δεν έγινε δεκτός στο Εθνικό Θέατρο, λόγω έλλειψης απολυτηρίου γυμνασίου, αφοσιώθηκε στη θεατρική συγγραφή. Πολλά από τα έργα του έγιναν επιτυχίες και παίχτηκαν αμέτρητες φορές όπως: “Παραμύθι χωρίς όνομα”, “Το μεγάλο μας Τσίρκο”, “Η αυλή των θαυμάτων”, “Αποικία των τιμωρημένων” και άλλα πολλά.
