της Χριστίνας Ευσεβίου
Καθημερινά ξυπνάμε όλοι μας με μια διαφορετική διάθεση. Αρκεί μια απλή λέξη ή ένα γεγονός, για να μας αλλάξει την ψυχολογική μας κατάσταση. Κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε πολλές διαφορετικές καταστάσεις και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε αναλόγως. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις πολλές φορές «ξεχειλίζουν το ποτήρι», δημιουργώντας έτσι ένα αίσθημα κούρασης.
Πάνω από όλα στην ηλικία που είμαστε, εκτός από έφηβοι είμαστε και μαθητές. Περνάμε στο σχολείο γύρω στις εφτά ώρες της ημέρας με ό,τι διάθεση και αν έχουμε. Την «καταπνίγουμε» όμως και συνεχίζουμε την πορεία της μέρας μας «γεμάτοι» ενέργεια ή τουλάχιστον έτσι προσπαθούμε να παριστάνουμε. Μόνιμος «εχθρός» μας είναι συνήθως τα μαθήματα και η ώρα που περνάμε για αυτά. Συνήθως υποστηρίζουμε πως αυτά μας εμποδίζουν να χαρούμε την κάθε μας στιγμή, ενώ αντιθέτως πρέπει να τη χαιρόμαστε. Αλλά ας μιλήσουμε ειλικρινά: ο πραγματικός μας «εχθρός» είναι ο πραγματικός μας εαυτός. Πολύ συχνά βρίσκουμε τον εαυτό μας να διστάζει και να μην πραγματοποιεί όλα αυτά που θα ήθελε λόγω φόβου. Όμως αν κοιτάξουμε γύρω μας, άλλα τόσα άτομα νιώθουν το ίδιο με μας ή έστω παραπλήσια αισθήματα.
Ωστόσο, θα δούμε και χαμογελαστά παιδιά, καθώς περπατάμε στους διαδρόμους, που όντως προσπαθούν να απολαύσουν όσο μπορούν την ημέρα τους, ας είναι και στο σχολείο. Ακόμη, βέβαια βλέπουμε και τους εντελώς ανέκφραστους που προτιμούν να μην εκδηλώνουν την όποια τους διάθεση. Είναι όμως και αυτοί που έχουν την ικανότητα να κρύβονται πίσω από ένα χαμόγελο, κάνοντας μας όλους να πιστεύουμε πως δεν «τρέχει» τίποτα. Πόσες πολλές διαφορετικές διαθέσεις θα δούμε σε έναν χώρο που μοιραζόμαστε! Οπότε καλό θα ήταν να προσέχουμε τι λέμε, πότε και σε ποιον, διότι δεν ξέρουμε τον κάθε ένα από μας και τη σκέψη του εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή ούτε τι μπορεί να περνάει.
Μπορούμε, λοιπόν, αβίαστα να συμπεράνουμε πως κάθε μέρα είναι διαφορετική και πως ένα λεπτό ζήτημα σαν την ψυχολογία του καθενός μας θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο, αφού συμβιώνουμε στον ίδιο χώρο για αρκετή ώρα.
Comments