Του Αλέξανδρου Τσολάκου
Πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου
Οι παραδοσιακοί εορτασμοί ημερών, όπως η 25 η Μαρτίου, φέτος αναβλήθηκαν. Με αφορμή τη μεγάλη αυτή γιορτή αλλά και άλλες που γιορτάσαμε πιο πριν, θέλησα να εκφράσω τον προβληματισμό μου σχετικά με τη σχέση των νέων με τις παραδόσεις μας. Θεωρώ το θέμα σημαντικό, καθώς πιστεύω πως όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από την παράδοση τόσο απομακρυνόμαστε και από τις ρίζες μας.
Πρώτα από όλα, οι νέοι σήμερα προτιμούν τις ξενόφερτες μουσικές και συνήθειες και παραμελούν τα ήθη και έθιμα πρώτα της χώρας μας και μετά της περιοχής μας. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά σήμερα ακούν μουσικές που τους προωθεί η σύγχρονη μόδα και αποδοκιμάζουν την παραδοσιακή μουσική. Με αυτόν όμως τον τρόπο η παράδοση και τα ήθη και έθιμα της χώρας μας αλλά και άλλων περιοχών ξεχνιούνται και τελικά χάνονται. Για παράδειγμα, η σύγχρονη κοινωνία και τα παιδιά, επηρεάζονται από τις ξενόφερτες παραδόσεις και συνήθειες και παραμελούν τελείως τις παραδόσεις της περιοχής μας. Αυτό έχει σαν συνέπεια, στο τέλος το ελληνικό αλλά και οποιοδήποτε έθνος που δεν έχει ισχυρό σύγχρονο πολιτισμό να αρχίζει σιγά σιγά να εξαφανίζεται.
Επιπλέον, οι σύγχρονοι νέοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν την παράδοση, διότι την βρίσκουν βαρετή. Επειδή θεωρούν πως ο κόσμος προχωράει μπροστά και η παράδοση μένει πίσω, αυτοί σταδιακά αρχίζουν να απομακρύνονται από αυτήν. Όμως, εάν οι παραδόσεις παρουσιάζουν πιο σύγχρονο και ελκυστικό πρόσωπο και γίνουν πιο αρεστές στους νέους, θα μπορέσει να υπάρξει μια αλλαγή, μια δεύτερη ευκαιρία για τους νέους να γνωρίσουν καλύτερα την παράδοση και τον πολιτισμό. Έτσι, οι νεότερες γενιές θα μπορούν να αναπτυχθούν μέσα σε μια πιο σύγχρονη παράδοση, αφού θα τους είναι πιο αρεστή.
Συμπεραίνουμε, πως η σχέση η οποία υπάρχει ανάμεσα στους νέους και την παράδοση σήμερα αρχίζει να εξαφανίζεται. Όμως υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης αυτής της κρίσης που δεν περνάει μόνο στην χώρα μας αλλά και σε όλο τον κόσμο.