της Φωτεινής Τριανταφύλλου
Είναι ώρα για σιωπή. Πάντα ήταν, αλλά ζούσαμε σε πολύ θόρυβο για να το καταλάβουμε. Ήρθε! Και ήταν άνοιξη, όταν μας χτύπησε την πόρτα. Και όπως πάντα, μας βρήκε απροετοίμαστους ή άπλα έτσι θέλουμε να νομίζουμε και να νοιώθουμε. Γιατί είναι δύσκολο να βγεις από το συνηθισμένο και να βαδίσεις σε μονοπάτια που κανείς πότε δεν είχε το θάρρος να σου περιγράψει . Τα δεδομένα αλλάζουν και ίσως να αλλάξουν για πάντα. Μιλάμε για τον άνθρωπο, όμως, που αιώνες τώρα αντιμετωπίζει τα ίδια θέματα, επαναλαμβάνει και έχει τα ίδια προβλήματα. Και πάντα εκεί έξω ψάχνει να βρει τις απαντήσεις, να αισθανθεί αιώνιος, άτρωτος, να μαζέψει δύναμη και να εξασφαλίσει σιγουριά. Και όλο μαζεύει και συσσωρεύει, εκμεταλλευόμενος ένα πλεονέκτημα που του έδωσε η φύση. Την ικανότητα του να κυριαρχεί και να προσαρμόζεται! Όμως, αρκεί μια στιγμή, μια τόσο δα μικρούλα στιγμή και τότε φαίνεται πως το οικοδόμημα δεν είχε θεμέλια. Όσα είχε χτίσει ο άνθρωπος μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έχουν πλέον την ίδια σημασία. Η κοινωνική άνοδος και καταξίωση δεν είναι διαβατήριο για ένα κόσμο που όλα είναι ευκολότερα και όλοι βγαίνουν αλώβητοι. Αντιθέτως, καταλαβαίνουμε πλέον πως η συσσώρευση χρημάτων δεν εξαγοράζει παραπάνω μέρες, απλουστέρα κάνει την επιβίωση ευκολότερη. Το χάσιμο της ανθρωπιάς , οδηγεί σε μονόδρομο κατηφορικό και το κλείσιμο της πόρτας δεν αφήνει τους άλλους απέξω, αλλά εμάς μέσα με τους εαυτούς μας, με τους τρόμους μας. Είναι ώρα για περισυλλογή!! Καιρός να γνωρίσουμε τον εαυτό μας λίγο καλυτέρα. Καιρός να αγαπήσουμε την ύπαρξη μας λίγο περισσότερο. Είναι ώρα να ανακαλύψουμε τα καλά της προσωπικότητας μας και να βρούμε τα καλύτερα που κρύβουμε μέσα μας. Γιατί όλοι κρύβουμε τα καλύτερά μας, αρκεί να συλλογιστούμε, να αναλογιστούμε και να τα αναδείξουμε, ώστε να φωτίσουμε όσους βρίσκονται στα σκοτάδια τους! Επειδή πριν από όλα είμαστε άνθρωποι! Φωτογραφία: Β.Κ.