Της Μαρίας Βαρελά
Ένα από τα επακόλουθα που προέκυψαν λόγω του περιορισμού των ανθρώπινων
δραστηριοτήτων εξαιτίας της πανδημίας είναι και η ένταξη της τηλεργασίας στη ζωή του σύγχρονου εργαζόμενου. Το γεγονός αυτό αναμφίβολα έχει οδηγήσει στην αλλαγή του τρόπου ζωής πολλών ανθρώπων. Έχει λειτουργήσει, όμως, θετικά ή αρνητικά; Κατά τη γνώμη μου, ενώ η εργασία από απόσταση έχει προσφέρει μερικά οφέλη, δεν παύει ταυτόχρονα να είναι ζημιογόνα για τον εργαζόμενο, αλλά και την κοινωνία γενικότερα.
Πολλοί άνθρωποι, λοιπόν, έχουν την πεποίθηση ότι η τηλεργασία μπορεί να ωφελήσει τον άνθρωπο. Ποια είναι, όμως, αυτά τα οφέλη; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η τηλεργασία εξυπηρετεί, γιατί μέσω αυτής καταργούνται οι αποστάσεις. Συγκεκριμένα, ο εργαζόμενος δε χρειάζεται να μεταβεί σε στον εργασιακό του χώρο, αλλά δουλεύει στον προσωπικό του χώρο, εκμεταλλευόμενος την άνεση του σπιτιού του. Με αυτό τον τρόπο αφενός εξοικονομεί χρόνο, τον οποίο θα μπορεί πλέον να αφιερώσει στον εαυτό του, αφετέρου δε χρειάζεται να κάνει επιπλέον έξοδα για τη μετακίνησή του.
Ακόμη, έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί άνθρωποι μέσα από την τηλεργασία κατάφεραν να
αναπτύξουν τις τεχνολογικές τους δεξιότητες. Ειδικότερα, οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να εξελίξουν τις συγκεκριμένες δεξιότητες, καθώς από αυτές εξαρτάται ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικότητάς τους. Έτσι, είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν και διάφορες προκλήσεις έξω από τα τετριμμένα που αφορούν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, διότι -καλώς ή κακώς- πλέον έχει γενικευτεί η χρήση της τεχνολογίας.
Από την άλλη πλευρά, λόγω της τηλεργασίας συγχέονται η ιδιωτική και η επαγγελματική ζωή του ανθρώπου. Ειδικότερα, αφού πλέον οι υπάλληλοι εργάζονται από τα σπίτια τους, δεν είναι διακριτή η διαφοροποίηση του επαγγελματικού και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Πιστεύω, λοιπόν, πως αυτό το γεγονός δημιουργεί σύγχυση στον εργαζόμενο. Ταυτόχρονα, τα όρια ανάμεσα στον ελεύθερο χρόνο και στο ωράριο εργασίας δεν είναι πλέον ξεκάθαρα και ορατά. Έτσι, ο εργαζόμενος δεν απολαμβάνει τον προσωπικό και ελεύθερο χρόνο του, παρά το γεγονός ότι αυτός αποτελεί βασική προϋπόθεση για την παραγωγικότητά του.
Επιπρόσθετα, οι εργαζόμενοι ενδέχεται να υποστούν ποικίλες αδικίες όσον αφορά στα
εργασιακά δικαιώματά τους. Για παράδειγμα, αφού η εργασία πραγματοποιείται από το σπίτι, υπάρχει δυσκαμψία στην παροχή αδειών. Συνεπώς, οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται «επί παντός καιρού». Με άλλα λόγια, δεν ευχαριστιούνται τη ζωή τους και ίσως να χάνουν και το νόημά της. Αυτό θεωρώ ότι είναι πιθανό να συμβεί, επειδή η τηλεργασία ενέχει τον κίνδυνο μείωσης του χρόνου αμοιβόμενης εργασίας και διεύρυνσης του εργασιακού ωραρίου, ενώ παράλληλα δεν υπάρχουν μέτρα προστασίας των «τηλεργαζομένων».
Συμπερασματικά, λόγω της έξαρσης της πανδημίας, η τηλεργασία τελικά εντάχθηκε στη ζωή του σύγχρονου πολίτη. Το γεγονός αυτό έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «αμφιλεγόμενο». Προσωπικά, νομίζω ότι τα μειονεκτήματα υπερισχύουν των πλεονεκτημάτων, όχι τόσο ποσοτικά, αλλά ποιοτικά. Ως μέλλουσα εργαζόμενη τρομοκρατούμαι στην ιδέα ότι ίσως αργότερα θα είμαι υποχρεωμένη να εργάζομαι από απόσταση, στερούμενη την ανθρώπινη επαφή. Επειδή, λοιπόν, το εργασιακό μέλλον μού φαντάζει αβέβαιο προς αυτή την κατεύθυνση, θεωρώ ότι πρέπει να θεσπιστούν μέτρα, τα οποία θα σέβονται και θα προστατεύουν σε κάθε περίπτωση τον εργαζόμενο.
Φωτογραφία: Ασημούλα Σαούλη
Comments