του Αλέξανδρου Τσολάκου
Αφορμή για αυτό το άρθρο η παγκόσμια ανησυχία του ανθρώπου, πιο έντονη σε εποχές κρίσης, για το τι είναι στην πραγματικότητα η ζωή και ο θάνατος και πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται. Σε όλη τη διάρκεια της ανθρωπότητας το ερώτημα αυτό υπήρξε και απασχολούσε τους ανθρώπους. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους απαντήσεις που καταγράφονται στην εποχή μας αλλά και από παλιά. Σήμερα σε σχεδόν κάθε κράτος υπάρχει και μια διαφορετική πίστη και διαφορετική εκκλησία. Αυτό συμβολίζει την ποικιλότητα των απαντήσεων που έχουν δοθεί σε αυτό το ερώτημα και τώρα πια έχουν γίνει ολόκληρες θρησκείες που άνθρωποι τις πιστεύουν και ασπάζονται την ίδια ιδεολογία.
Η δικιά μου γνώμη στο ερώτημα τι είναι η ζωή είναι απλό. Η ζωή είναι μια κατάσταση στην οποία όλοι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι το μεγάλο και σπουδαίο, εάν και μόνο εάν έχουμε τη θέληση και την αυτοπεποίθηση να το καταλάβουμε και να το πραγματοποιήσουμε. Δηλαδή πιστεύω πως η ζωή είναι γεμάτη όμορφες στιγμές που πολύ απλά πρέπει να τις αδράξουμε και να προχωράμε μπροστά με αυτές. Αφού ότι μας ευχαριστεί μας δίνει καύσιμο να συνεχίσουμε τη ζωή μας, το θέμα είναι να έχουμε την ωριμότητα να τις δούμε και να τις καταλαβαίνουμε.
Ένα ερώτημα πιο σημαντικό από το ερώτημα της ζωής είναι το ερώτημα του τι είναι ο θάνατος. Όπως είπα και πριν, υπάρχουν πολλές ιδεολογίες που εξηγούν αυτό το θέμα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ορθόδοξη εκκλησία που βλέπει τον θάνατο σαν ένα ταξίδι του πνεύματος από το σώμα προς τον Θεό και τον Παράδεισο. Στη διάρκεια της ιστορίας το τι είναι θάνατος φοβίζει τους ανθρώπους και προσπάθησαν κάπως να δώσουν μία λογική ή ανακουφιστική εξήγηση σε αυτό το θέμα. Όμως, μερικοί εκμεταλλεύτηκαν αυτόν τον φόβο και δημιούργησαν ισχυρά ιδεολογικά μορφώματα, όπως αυτό της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Κατά τη δική μου άποψη, ο θάνατος δεν είναι ένα ταξίδι προς τον Δημιουργό, αλλά η ψυχή μας συνεχίζει να ζει, απλά αλλάζει ανθρώπινα σώματα. Πιο συγκεκριμένα, η ψυχή μας αλλάζει συνεχώς, αλλά ο εγκέφαλος μας δεν μπορεί να κατανοήσει τη γνώση που περιέχει η ψυχή και την απορρίπτει. Το πνεύμα μαθαίνει μέσα στους αιώνες από τα λάθη που κάνει και βελτιώνεται διαρκώς.
Είναι, πιστεύω, φανερό πώς για τέτοια ερωτήματα όπως αυτό του τίτλου, δεν υπάρχει μια σωστή απάντηση, αφού η γνώμη και η θέληση του καθενός είναι διαφορετική.
* Σκίτσο: Κατερίνα Κεχαγιά