ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ, ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ
της Κατερίνας Ψαρρά
Όσα συμβαίνουν γύρω μας αυτόν τον καιρό, και εννοώ το μεταναστευτικό, είναι πρωτόγνωρα για εμάς, γι’ αυτό μας προκαλούν και μεγάλη ταραχή. Είμαστε σε μια ηλικία πιστεύω, που δεν έχουμε ξαναζήσει παρόμοια περιστατικά και επειδή αυτή την ηλικία αναπτύσσουμε ιδέες και απόψεις -κοινώς μεγαλώνουμε-, έχουμε σχεδόν όλοι μας κάποια εικόνα σχεδιασμένη για τα πράγματα. Είναι τραγικά αυτά που συμβαίνουν. Γιατί να θέλουν άνθρωποι να καταστρέψουν ανθρώπους; Το σύστημα «οφθαλμός αντί οφθαλμού» το κατακρίνουμε, ωστόσο ακόμα υπάρχει. Και τα παιδιά; Τι φταίνε που γεννήθηκαν και τα εκμεταλλεύονται έτσι για τα συμφέροντα άλλων; Έχουν και αυτά ζωή και δικαιώματα. Ποιος θα μιλήσει εκ μέρους τους;
Οι άνθρωποι που προσπαθούν να εισχωρήσουν στη χώρα μας είναι εισβολείς. Όχι πρόσφυγες ούτε μετανάστες, γιατί αν ήταν ένα από τα δύο, θα ζητούσαν αυτά που θέλουν με άλλον τρόπο και όχι πετώντας δακρυγόνα. Και αυτοί, όμως, κινητοποιούνται σαν στρατιωτάκια από κάποιον άλλον που έχει εξουσία και με απώτερο σκοπό το οικονομικό και πολιτικό συμφέρον του χρησιμοποιεί ανθρώπινα όντα, εκμεταλλευόμενος τη θέση του.
Και τι συμβαίνει με την οικολογική καταστροφή; Οι στρατιώτες αναγκάζονται να κόψουν τα δέντρα, για να βλέπουν τους "εχθρούς". Αυτοί οι εχθροί, ωστόσο, είναι άνθρωποι. Όπως και εμείς. Πρέπει να ξυπνήσουμε όλοι μας και να δούμε τα πράγματα αλλιώς.
Και τι γίνεται με τον κορονοϊό, ένα ακόμα πρόβλημα που μαστίζει την κοινωνία μας. Δόθηκαν εντολές. Και; Ποιος τις ακούει; Κάνουν πάρτυ, ενώ μας κλείσανε τα σχολεία, "υποτίθεται" για να είμαστε σπίτι; Μετά όμως θα κλαίμε όλοι μας. Τώρα δεν το καταλαβαίνουμε αλλά, αν χάσουμε κάποιο δικό μας πρόσωπο, τότε θα καταλάβουμε.
Δεν χρειάζεται να πανικοβαλλόμαστε. Αρκεί να προσέχουμε και να ακούμε. Δεν χρειάζεται να διαβάζουμε τα νέα στο διαδίκτυο, όπου ο καθένας λέει ό τι θέλει, ούτε και να τρελαινόμαστε. Μπορούμε όμως να πάρουμε στους αρμόδιους φορείς και να ρωτήσουμε. Ας σκεφτούμε αλλιώς. Αυτό το διάλειμμα ας είναι ευκαιρία για διάβασμα, για ξεκούραση, για κάλυψη κενών. Δεν είναι διακοπές. Ο καιρός περνάει και σε έναν χρόνο γράφουμε πανελλήνιες. Αν καθίσουμε μια βδομάδα, μετά θα μας φανεί βουνό, το μυαλό θα χαλαρώσει και δεν θα προχωράει. Ας τα δούμε αλλιώς... Ας προσπαθήσουμε για μια καλύτερη κοινωνία, αφού, αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα έρθει κανένας να το κάνει για εμάς...