της Παρασκευής Καλούση
Τις τελευταίες εβδομάδες έντονος είναι ο πανικός μεταξύ λευκών και «έγχρωμων» ανθρώπων. Αθώοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω του αιώνιου ρατσισμού, που προβλέπεται να μην κοπάσει ποτέ. Ωστόσο, φαίνεται πως «έχει ξεφύγει» η κατάσταση. Ο Will Smith πολύ σοφά λέει: «Ο ρατσισμός δεν χειροτερεύει. Απλά βιντεοσκοπείται». Προφανώς τον βρίσκει απόλυτα σωστό πολύς κόσμος.
Ναι, μεν, υπάρχουν ηλεκτρονικοί ιστότοποι που μπορεί ο καθένας να κάνει μία δωρεά ή να στείλει ένα μήνυμα/να πάρει τηλέφωνο σε συγκεκριμένα νούμερα που μπορούν να απαιτήσουν δικαιοσύνη για τα θύματα, ωστόσο, δε, δεν θα έπρεπε να υπάρχει η ανάγκη για τέτοιες πρακτικές. Πρέπει να εξαλειφθεί ο ρατσισμός. Όχι μόνο για τους μαύρους.
Δεν χρειάζεται κάποιος που έχει κάτι «ιδιαίτερο» πάνω του να φοβάται να κυκλοφορήσει ελεύθερα στο δρόμο. Διότι πολύ απλά έτσι γεννήθηκε, διότι έτσι επιλέγει να είναι/να συμπεριφέρεται, διότι κάτι του συνέβη και έφτασε στο σημείο να είναι έτσι τώρα. Εφόσον ακολουθεί τον νόμο και δεν επηρεάζει άμεσα αρνητικά τη ζωή κάποιου, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ.
Δεν είναι δικαιολογία το «Δεν μπορώ να βλέπω αυτό το πράγμα». Δεν έχει σημασία τι θες να βλέπεις εσύ ή ο κάθε άσχετος που συναντά αυτόν τον άνθρωπο σε δημόσιους χώρους ή γενικότερα σε κοινόχρηστους χώρους. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να περιθωριοποιούνται άτομα λόγω του χρώματος του δέρματός τους, λόγω φύλου (όχι μόνο «γυναίκα/άντρας»), λόγω θρησκευτικών προτιμήσεων, λόγω σεξουαλικών προτιμήσεων, λόγω εξωτερικής εμφάνισης (είτε ευθύνονται οι ίδιοι γι’ αυτή, είτε λόγω τρίτων. Λόγου χάριν: ένας άντρας που επιλέγει να έχει πιο ιδιαίτερο ντύσιμο (ντύνεται σαν «γυναίκα»)/ ένας άντρας που στο παρελθόν αντιμετώπισε κάτι και τώρα έχει κάποια εμφανή ουλή στο πρόσωπο/στο σώμα) και υπάρχουν άλλοι μύριοι λόγοι, για τους οποίους μπορεί κανείς να γράφει για ώρες μέχρι να αποτυπωθούν οι λέξεις στο χέρι του.
Απ’ τη μία πλευρά, κατανοώ πως είναι πολλά. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μπορεί να παλέψει όλα αυτά· όχι μόνος φυσικά. Είναι αμέτρητα τα προβλήματα στον κόσμο, ένα από αυτά είναι ο ρατσισμός. Η διάκριση μεταξύ των ανθρώπων. Είπε ποτέ κανείς πως οι μαύροι είναι λιγότερο τοις εκατό άνθρωποι; Ότι για κάποιο λόγο εμείς (οι λευκοί) είμαστε οι θεοί και αυτοί οι θνητοί; Μήπως το αντίστροφο; Γι’ αυτόν τον λόγο απειλείται η ζωή τους από εμάς, επειδή είναι ανώτεροι και θέλουμε να τους «βάλουμε στη θέση τους»; Όσο ανθρώπινοι είναι οι λευκοί, τόσο είναι και οι μαύροι (και όλοι οι προαναφερόμενοι). Δεν είναι πυρηνική φυσική. Ο άνθρωπος που δεν κατανοεί κάτι τόσο απλό, είναι απαίδευτος (τεράστιο πρόβλημα στις ΗΠΑ) αλλά όχι στον τομέα της παιδείας μόνο. Είναι ανήθικος, αχρείος, ανάξιος και πολλά ακόμη.
Απ’ την άλλη, ανεχόμενος τον ρατσισμό είναι σαν να τον εγκρίνεις. Για κανέναν λόγο δεν πρέπει να το αφήσεις να περάσει έτσι. Μέχρι και το πιο μικρό πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι σημαντικό. Να διαδώσει ένα γεγονός, να κάνει μία δωρεά, να διαμαρτυρηθεί ειρηνικά. Χρειάζεται να είσαι πολύ γενναίος για να βγεις μπροστά. Μπορεί να κοστίσει την ζωή σου. Τουλάχιστον όμως, υποστήριξε τα θύματα, μην δικαιολογείς τους ενόχους.
Κάτι τελευταίο που είδα προ ολίγου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η αιτία που γράφω αυτό το άρθρο είναι ο George Floyd (υπάρχουν πολλές αναρτήσεις για αυτόν στο διαδίκτυο). Για κάποιο λόγο (τον οποίο δεν αναφέρω, γιατί δεν έχει σημασία· σημασία έχει πώς του φέρθηκαν) ο Floyd εξαναγκάστηκε να ξαπλώσει στο έδαφος. Είναι περιττό να πω πως ήταν απόλυτα συνεργάσιμος με τις αρχές. Ο αστυνομικός είχε πιεσμένο το γόνατό του στον λαιμό του (απόλυτη προσωποποίηση της αηδίας) επί λεπτά· ο Floyd εκλιπαρούσε τον άντρα (προφανώς λευκό) να τον αφήσει να αναπνεύσει. Φυσικά απεβίωσε και ψευδώς είπαν πως η αιτία ήταν ύπαρξη κάποιου προβλήματος υγείας, μέχρι που αναρτήθηκε η βιντεοσκόπηση ενός παρόντα.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάποιος επιτέθηκε (λεκτικά) στα άτομα που ήταν γύρω από την σκηνή λέγοντας πως ο Floyd παρακαλούσε για βοήθεια και αυτοί «απλά» τον βιντεοσκοπούσαν. Αν παρακολουθήσει κανείς το βίντεο, ακούγονται από πίσω φωνές απελπισμένες που προσπαθούν να μιλήσουν με τους αστυνομικούς και να τους λογικέψουν, για να αφήσουν τον άνθρωπο ελεύθερο. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να επενέβησαν και να μην φαίνεται αυτό συγκεκριμένα. Για τον κάθε άλφα-βήτα λόγο οι παρευρισκόμενοι δεν μπόρεσαν (ή δεν ήθελαν) να βγουν μπροστά και να εκθέσουν τους εαυτούς τους. Είτε επειδή δεν τους επιτράπηκε είτε επειδή φοβήθηκαν, κάτι απολύτως φυσιολογικό. Δεν γίνεται να υπερβαίνεις πάντα τον φόβο, στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν πολλοί λόγοι γιατί να μην μπορείς να τον υπερβείς.
Άρα τελικά ανόητος δεν είναι αυτός που δεν μπόρεσε να βοηθήσει «και απλά καθόταν να τραβάει βίντεο». Ανόητος είσαι εσύ και ο κάθε άλλος ανόητος που θα κρίνει αυτά τα άτομα που μέσα σ’ όλη την σύγχυση βιντεοσκόπησαν αυτό το γεγονός, για να διαδοθεί στον κόσμο μέσω του διαδικτύου και να πάρει τη δικαιοσύνη που αξίζει αυτή η χαμένη ψυχή.
Εσύ θα έμπαινες μπροστά με κίνδυνο την ζωή σου; Σε περίπτωση που πεις «ναι» είσαι ακόμα πιο ανόητος, διότι αυτή τη στιγμή εσύ δεν νιώθεις ανήμπορος και ανίκανος και απελπισμένος και οργισμένος και τρομαγμένος και, και, και... Όταν φτάσεις εσύ σε αυτό το σημείο και δράσεις με διαφορετικό τρόπο, πιο έμπρακτα, τότε σου αξίζουν συγχαρητήρια. Δεν μπορείς όμως να περιμένεις απ’ όλους τους άλλους να έχουν την ίδια αντίδραση.
