Μαρίτα Παπαδοπούλου, Β΄2
Με αφορμή τη συμμετοχή μου στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Βουλή των Εφήβων»
με θέμα την αποτροπή της βίας και αναλογιζόμενη την έκταση του προβλήματος στις
μέρες μας δημιούργησα μια αφίσα με σκοπό την ευαισθητοποίηση των συμμαθητών
και συμμαθητριών μου - αλλά και όλων των ανθρώπων γενικότερα - σχετικά με το
συγκεκριμένο ζήτημα.
Η αλήθεια είναι ότι μια ολόκληρη μέρα παιδευόμουν μέσα μου μέχρι να αποφασίσω τι
να απεικονίσω. Σκεφτόμουν τις διάφορες μορφές βίας, το γεγονός ότι, δυστυχώς,
βίαια γεγονότα παρουσιάζονται διαχρονικά και παντού, ότι οι ψυχές πληγώνονται
ανεπανόρθωτα, ακόμη κι αν τα σώματα γιατρευτούν… Η έμπνευση βρέθηκε το
βραδάκι, όταν μπροστά σ’ έναν φωτεινό σηματοδότη μέσα στο οικογενειακό μας
αυτοκίνητο συνειδητοποίησα πως τα χρώματα του φαναριού συμβολίζουν όλες αυτές
τις σκέψεις που είχα στο μυαλό μου.
Στην αφίσα μου, λοιπόν, αποτυπώνεται η προσωπική μου άποψη για τη διαδικασία
αντιμετώπισης αυτού του σοβαρού προβλήματος σε τρία στάδια:
Στο μαυρόασπρο φόντο, ενδεικτικό της απόγνωσης, ένα νέο παιδί έχει σηκωμένο το
χέρι του ψηλά, προσπαθώντας να αποτρέψει μια βίαιη συμπεριφορά!
Το κόκκινο χρώμα, λοιπόν, το χρώμα του κινδύνου και της απαγόρευσης, συμβολίζει
τη σοβαρότητα της κατάστασης, την κοινωνική στασιμότητα και το γεγονός ότι η βία
όχι μόνο δεν είναι αποδεκτή, αλλά πρέπει αμέσως να σταματήσει να ασκείται από
όλους.
Έπειτα σκέφτηκα να αξιοποιήσω το μεταβατικό στάδιο του πορτοκαλί φαναριού, για
να δείξω ότι υπάρχουν τρόποι αφοπλισμού της βίας, αρκεί να ενεργοποιηθούμε όλοι
μας. Μέσα απ’ αυτό το χρώμα θέλησα να περάσω ένα αισιόδοξο μήνυμα για την
προσπάθεια αλλαγής της ανθρώπινης νοοτροπίας και συμπεριφοράς, ώστε να
εξαλειφθεί η βία.
Τέλος, με το ελπιδοφόρο πράσινο χρώμα αποτύπωσα την επίλυση του
προβλήματος, έχοντας ως γνώμονα τη μόρφωση, την επίγνωση της αξίας της
ανθρώπινης ύπαρξης. Η ανθρωπιστική παιδεία συμβολίζει, πιστεύω, την εκκίνηση,
το ξεκίνημα, τη μετάβαση από μια απαξιωτική κατάσταση σε μια αλληλέγγυα
συμπεριφορά, γεμάτη σεβασμό προς όλους.
Εγώ σας εξήγησα το σκεπτικό μου! Εσείς τι λέτε; Βάζουμε όλοι μαζί μπρος;